Wie is Guy-Lian?

Guy-Lian werd in een klein Limburgs dorpje vlak aan de Belgisch-Nederlandse grens in mei 1967 geboren. Tijdens zijn kinderjaren was er één grote constante: creativiteit. Als kind kon hij heel goed tekenen, schilderen en knutselen. Deze creativiteit heeft hij steeds behouden en dat heeft zich geuit in allerhande hobby's. Fotografie is één van die hobby's die hij vandaag de dag nog steeds beoefent.
Tegenwoordig is hij de man van een lieve vrouw die ook creatief aangelegd is. Samen hebben ze twee lieve dochtertjes die allebei de creativiteit van beiden ouders hebben overgenomen. Hieronder volgt het verhaal van hoe zijn creativiteit uiteindelijk geleid heeft tot het maken van verschillende soorten reportages.

Hoe Guy-Lian met fotografie begon ... het verhaal ...

Als kleine jongen keek Guy-Lian graag in de fotoboeken van zijn ouders. Gefascineerd kon hij uren zitten kijken naar die vensters uit het verleden. Tegen zijn achtste mocht hij met een compacttoestelletje foto's maken. Meestal trokken deze op niets, maar hij vond het gewoon leuk om met een fototoestel rond te lopen. Op zijn twaalfde mocht hij regelmatig dia's nemen met de Yashica Elektro 35 van zijn ouders. Gewoonlijk waren dit dia's van hun reizen in Zwitserland of foto's van zijn synthesizerinstallatie.

Sluitertijden en diafragma's zeiden hem niet veel. Maar wel was duidelijk dat het op compositorisch vlak allemaal wel goed zat. Dit lag waarschijnlijk aan de aanleg die hij had gekweekt door het vele schilderen en tekenen. Toen hij in 1996 trouwde en de Yashica bij zijn ouders thuis bleef, kon hij bij gebrek aan een toestel geen foto's meer maken. Daarom bestudeerde hij testen in een Belgisch consumentenmagazine en viel zijn oog op een Canon EOS500N met 28-80mm en 75-300m kitlenzen. Hij zette zijn eerste stappen in de wereld van de spiegelreflexfotografie.

"Al gauw werd duidelijk dat de zoomlenzen een totaal nieuwe wereld voor me opende. De Yashica had een vaste 45mm lens en die had zijn beperkingen. Maar met de nieuwe spiegelreflex beschikte ik voor het eerst over een bereik van gematigd groothoek tot tele. Een nonkel van mijn vrouw -die vroeger ook een zeer goed fotograaf was- gaf me drie boeken van Lekturama over fotografie: een technisch boek met uitleg over verschillende toesteltypes, lenzen, flitsers en zo meer, een tweede met meer technieken over belichting en compositie en een laatste met specifieke tips voor portretfotografie. Ik las ze van voren naar achteren en van achteren naar voor. Daarna begon ik te experimenteren en probeerde ik de opgedane kennis in de praktijk om te zetten."

"In het begin was het vooral veel zoeken en ervaring opdoen met de creatieve programma's zoals dit bij Canon genoemd wordt. Tijdens de vakanties -die nog steeds in Zwitserland doorgingen- fotografeerde ik er duchtig op los en gaande weg begonnen mijn resultaten steeds beter te worden. Al gauw had ik nood aan een goede flitser en schafte ik een Speedlite 540EZ aan. Een batterijgrip met handriem vervolledigde het plaatje. Voorts kreeg ik van de eerdergenoemde nonkel nog een statief, draagtas en tal van filters."

Guy-Lian begon zich meer en meer te wagen aan voor hem nieuwe reportages. Zo maakte hij in 1997 een eerste babyreportage welke erg goed slaagde. Hij kreeg de smaak definitief te pakken. Bij een eerste huwelijksreportage binnen de familie, kon hij zijn creativiteit volledig benutten. Het samenstellen en maken van het album gaf nog een extra dimensie en leverden hem extra ervaring op.

"Op den duur begon ik de EOS500N te ontgroeien. Een EOS1N (toenmalig topmodel) lag niet echt binnen mijn budget, maar een EOS5 kon nog net. Na een jaar sparen kon ik hem samen met een Canon EF28-135mm IS USM aankopen. De EOS5 lag voor mij perfect in de hand, de zoeker was heel helder en vooral de ooggestuurde autofocus was een godsgeschenk. Het enige wat ik jammer vond was dat de oogsturing alleen horizontaal werkte. In vertikale houding schakelde hij over op automatische AF. Ook de belichtingssensor was enigzins wennen ten opzicht van die van de 500N. De 5 onderbelichte steeds enkele stoppen en ik heb een tijd moeten zoeken naar de goede compensaties."

Het trio EOS5, Speedlite 540EZ en EF28-135mm hebben tal van mooie reportages opgeleverd. Zijn niveau was nu hoog genoeg om regelmatig shoots voor vrienden en kennissen te maken. Hierdoor bleef zijn ervaring aangroeien. De EOS500N bleef zijn reservetoestel totdat deze in 2005 uiteindelijk verkocht werd. Eén van Guy-Lian's hoogtepunten uit de tijd van de EOS5 was een foto die als poster heeft gediend, maar ook enkele foto's die de lokale krant haalden.

"Door de jaren heen wisselden synthesizers en fotografie mekaar af. Maar begon ik iedere keer weer opnieuw te fotograferen. Dit kon zijn in de vorm van een kinderportretje of de reportage van het grootouderfeest van de school waar onze dochtertjes naar toe gaan. Ik heb erg lange tijd analoog blijven fotograferen. Mijn voornaamste argument was de omvangrijke investering om op digitaal over te schakelen: een digitale body, een deftige computer met goed scherm, nabewerkingssoftware en zo meer. Daar zag ik gewoon tegen op."

Maar toen hij in oktober 2007 de reportage van het grootoudersfeest maakte, bleek dat de analoge methode te duur begon te worden. De filmpjes en de ontwikkeling waren steeds extra kosten ten opzichte van digitaal en een nieuwe investering begon zich toch op te dringen. Uiteindelijk besliste hij in november 2007 in te gaan op een tweedehandsaanbieding van een Canon EOS30D body. Omwille van budgettaire beperkingen, werd hij genoodzaakt om met de Speedlite 540EZ te blijven werken. Dit was niet voor de handliggend want de 540EZ is TTL/A-TTL gebaseerd, terwijl de moderne Canon's ETTL gebaseerd zijn. Hij kon dus enkel de 540EZ manueel instellen, iets wat niet echt handig werkte.

"Al gauw zette ik mijn eerste stappen in de digitale spiegelreflexwerelden ik kreeg het al gauw onder de knie. Als bewerkingssoftware viel ik terug op Canon Digital Photo Pro wat gratis bij de EOS30D zat. Amper twee maanden nadat ik de 30D aangekocht had, werd ik gevraagd om een huwelijksreportage te maken. Dit was voor mij gelijk de kans om de mogelijkheden van de 30D volop uit te testen. Tegelijkertijd begon ook mijn schoonbroer met digitale fotografie en samen trokken we er regelmatig op uit. Dit leidde uiteindelijk tot een samenwerking die het niveau van ons beiden gestaag liet stijgen."

"De overschakeling naar zelfstandig fotograaf in bijberoep heeft ervoor gezorgd dat deze hobby is uitgegroeid tot een semi-beroep dat zichzelf beetje bij beetje financiert. Daardoor stel ik mezelf bij iedere reportage in staat om het niveau een latje hoger te leggen. Door de verschillende reportages begin ik meer en meer mijn eigen stijl te ontwikkelen, vooral op het gebied van organisatie. In deze stijl staat vooral de dialoog met de klant centraal en ik blijf veel voldoening vinden in de voorbereidingen van de opdrachten en de afwerking van de albums. Misschien dat één jullie -lezers- van deze site die eigenschappen ooit aan den lijve mogen ondervinden."